Oproep voor hartverscheurende verhalen!
Heb je, na een breuk in je relatie, liefdespijn?
Schrijf je verhaal op en e-mail het naar roelvduijn@planet.nl Wij plaatsen je verhaal, als je wilt onder pseudoniem, graag en gratis in deze site! Je weet, opschrijven is beter worden. Maak het voor jezelf zo lang en precies als de vloed van je tranen.
Hoeveel pijn kun je iemand aandoen?
van een wijze hostess
Het begon allemaal vorige ziomer. Ik was al enige tijd hostess op een
touringcar, en reed heen en weer naar Spanje (de Costa's).
Ik deed dit werk voor school, ik volgde op dat moment een toeristische opleiding.
Dit was voor mij de eerste keer dat ik alleen naar het buitenland ging, en ik vond
het erg eng. Eenmaal onderweg op me eerste reis voelde ik me zo vrij als een
vogel.
Ik ga nu een paar jaar terug. Ik was 13 jaar en raakte toen betrokken bij
een moordzaak. Ik liep met een vriendin in het bos en we waren verdwaald,
toen we op een gegeven moment geschreeuw hoorde.
We konden het niet duidelijk verstaan maar dachten dat het een gezin was die ook een boswandeling aan het maken waren.
Om een lang verhaal kort te maken, het was een meisje die op dat moment werd ontvoerd. Ik hoorde het pas de volgende dag van mijn ouders. Zonder dat mijn ouders het wisten ben ik met die vriendin naar de politie gegaan. Het was een vreselijke tijd, waar ik een trauma aan over heb gehouden. Het meisje is ook een maand later dood teruggevonden, vreselijk.
Het leven ging verder. Ik bleef tot mijn 17e een kind die overal bang voor was.
Tot ik mijn eerste vriendje ontmoette, toen begon ik me naar mijn leeftijd te gedragen. We zijn niet lang bij elkaar geweest. Ik zat op toen nog op de middelbare school, en had daar een vreselijke tijd. Toen ik daar in de 4e mijn diploma haalde ben ik toerisme gaan doen. De overgang van de middelbare school naar het MBO was ook niet bepaald leuk, mijn vader kreeg een herseninfarct en onze thuissituatie veranderde helemaal.Later kwamen we erachter dat ik niet meer kon leren. Ik was vroeger altijd
heel goed in leren, had een talenknobbel en haalde altijd goede cijfers.
Ik heb dus uiteindelijk mijn opleiding moeten stoppen omdat ik niet verder
kon, en zij mij ook niet verder wilde helpen. Iets waar ik zo van droomde ging
niet door.Toch heb ik nog die stage gedaan als hostess, dat was voor mij een geweldige
ervaring. Op mijn laatste reis 05-08-2005 leerde ik een jongen kennen.
Ik had die reis maar 27 passagiers aan boord van de 66 stoelen die aanwezig
waren. Dus dat was erg weinig. Ik had die jongen, D zal ik hem maar noemen
al gezien toen ik aankwam in Maastricht (dat is het punt waar we allemaal
vertrekken naar plaats van bestemming), maar ik wilde geen relatie aangaan.
Ik was nu voor mezelf weg. Ik voelde me vrij en dat deed me goed.We reden weg uit Maastricht, een lange dag volgde. 's avonds zette ik een
film op en kon ik zelf even voorin bij de buschauffeurs koffie drinken.
Op een gegeven moment ben ik naar achter gelopen om nog wat koffie te
halen voor de buschauffeurs en toen stond D daar. Ik vroeg hem of hij z'n
benen aan het strekken was, waarop zijn antwoord was "nee ik wacht hier al
een half uur op jou". Ik schrok daar een beetje van en zei hem van, "je kan
daar voorin even gaan zitten bij mijn spullen en dan kom ik zo, want ik moet
nog even een ronde doen door de bus". Dat deed hij.Wat leuk was, ik had aan allebei de kanten tassen liggen van mij, dus hij
kon eigenlijk nergens zitten. Toen heeft hij alle tassen aan 1 kant gelegd,
zodat ik later naast hem moet gaan zitten. (Dat was de hint) Het heeft een
half uur geduurd voordat ik naast hem ging zitten. Want jah ik wilde niks
aangaan. Maar het was al vanaf het begin liefde op het eerste gezicht.We hebben de hele nacht gekletst en het was ontzettend gezellig. Ik ben toch
voor de bijl gegaan, ik vond hem super. We waren zo verliefd!We zijn anderhalf jaar bij elkaar geweest en als het aan mij ligt waren we
dat nu nog steeds. Ik heb nog nooit zoveel van iemand gehouden.
En dat doe ik nog steeds.Begin dit jaar maakte hij het uit. We waren heel close met elkaar.
Ja dat ben je altijd als je over je oren verliefd bent, alleen wilde hij meer vrijheid, die hij van mij kon krijgen. Ik hoefde hem niet zo vaak te zien.
Als hij met zijn vrienden af wilde spreken kon hij dat gewoon doen.
Maarjah, we vonden het allebei erg leuk om bij elkaar te zijn. Alleen jah is hij
geen prater en gaat net zo ver tot dat het mis gaat. Hij maakte het op de
een op andere dag uit, via een smsje. Ik wist niet wat me overkwam.
Totaal geen reden. Niks. Wat had ik gedaan? Ik hield alleen maar van hem.
Nog geen dag later belde hij me op en wilde mij terug. Dat is uiteindelijk ook weer
goedgekomen.Hele lange tijd liep het lekker, maar D wist ook niet wat hij met mijn thuissituatie aan moest. Ik had een zieke vader en ik had zo af en toe is een praatpaal nodig.
Ik kon niet D terecht, hij dacht namelijk dat hij voor mij alles op moest lossen.
Wat ik helemaal niet wilde. Het is 2 weken terug dus weer uitgegaan. We hadden hele erge ruzie gehad waarop hij zei dat ie even tijd wilde om na te kunnen denken.
Ik heb het hele weekend niks van hem gehoord, hij was niet thuis, hij heeft dat hele weekend ook niet thuis geslapen en niemand wist waar die was. Ik wist me geen raad, maakte me zorgen, maar hij reageerde nergens op.Op de maandag na dat weekend kreeg ik een smsje dat hij geen gevoelens meer
voor mij had en een ander meisje had ontmoet. Weer via een smsje.
Ik heb hem continu gebeld en zijn voicemail helemaal vol gescholden. Waarom?
Ik wist het niet meer. Hij belde me een paar minuten na dat smsje op en toen ben ik naar hem toegegaan. We hebben hele lange tijd gepraat, maar ik kon hem niet
om praten. Hij was dat weekend met een collega naar een verjaardag geweest
en heeft daar dat meisje ontmoet en is bij haar blijven slapen.
Hoeveel pijn kun je iemand doen, vraag ik me dan af.
Ik deed alles voor hem, allemaal stank voor dank dus achteraf.Het is nu 2 weken geleden, en ik begin nu pas verdriet te hebben.
Ik was ontzettend nuchter over deze hele situatie, tot dat ik afgelopen zaterdag een smsje kreeg van hem.
Daar stond in: Er zijn 20 engeltjes. 10 slapen op hun wolkje, 9 spelen samen, en dat ene engeltje, waar ik dol op ben leest nu dit smsje.
Het is een doorstuur smsje. maar waarom stuurt hij dat nou uitgerekend naar mij?
Ik wil voorlopig geen contact, ander kan ik hem niet vergeten.
Het ging prima tot dat hij me dat smsje stuurde.
Ik heb hem datzelfde berichtje teruggestuurd met de vraag, klopt het wel dat je dit smsje naar mij stuurt? Maar heb niks meer gehoord.Ergens begon ik een beetje hoop te krijgen, terwijl aan de andere kant wil ik hem niet terug. Hij heeft me zoveel pijn gedaan. Ik vertrouw ook niemand meer. Ben in dat weekend dat hij niks van zich liet horen 6 kilo kwijtgeraakt, niet omdat ik niet wilde eten, want dat wilde ik juist wel.Maar ik kreeg het er gewoon niet in. Vreselijk.
Ik mis hem nu heel erg. Ik zit ook nog met zoveel vragen en heb ook nog spullen van hem bij mij thuis liggen, maar die wil ik zo lang mogelijk houden tot dat ik eraan toe ben hem onder ogen te komen. Hij heeft ook nog spullen van mij, maar dat interesseert me nu ook even niet.
Ik heb alle verhalen gelezen op deze site, en gun niemand wat ergs toe.
Jammer genoeg zit het leven zo niet in elkaar, en moeten we er allemaal het beste van maken, hoe moeilijk dat soms ook is.Bedankt dat ik mijn verhaal kwijt mocht!
Groetjes, L.
